Drewno budowlane jest materiałem ze ściętych drzew, przede wszystkim iglastych. Wyraźnie zarysowujący się pień drzewa aż do wierzchołka, co jest charakterystyczne dla drzew iglastych, powszechnie nazywany jest strzałą. W nomenklaturze drzewiarskiej pień drzewa, od karpiny poczynając aż do wierzchołka, o grubości nie mniejszej niż 7 cm. nazywany jest grubizną. Część grubizny, od szyi korzeniowej aż do nasady korony, nazywa się kłodą . Ze względu na jako­ściowe walory drewna grubiznę dzieli się na odziomkową i wierzchołkową. Najcen­niejszą częścią jest część odziomkowa. Budowa pnia drzewa charakteryzuje się współśrodkowym usłojeniem wokół części środkowej pnia, tzw. rdzenia. Słoje narastają po jednym każdego roku. Zewnętrzna powierzchnia pnia jest pokryta łykiem i korą. Między łykiem a rdzeniem jest wła­ściwe drewno. Przekroje pni niektórych drzew są jednobarwne, innych — różnią się odcieniem ciem­niejszym wokół rdzenia, jaśniejszym w pobliżu kory. Ciemniejsze części przekroju nazywa się twardziela, jaśniejsze — bielem. Biel przewodzi pokarm potrzebny do wegetacji drzewa, drewno twardzieli nie zawiera żywych komórek, nie bierze udziału w procesie i jest 'trwalsze od bieli.