Do podstawowych cech spoiw należą: miałkość, stałość objętości, szybkość wiązania i twardnienia, wytrzymałość, odporność na agresję chemiczną, kaloryczność. Mialkość (stopień zmielenia). Określa ona przeciętną wielkość ziarenek spoiwa. Im ziarna są bardziej drobne, tym wiązanie przebiega szybciej. Stałość objętości. Cecha la związana jest z wielkością pęcznienia i skurczu spoiwa. Pęcznienie spowodowane obecnością grudek niezgaszonego wapna lub tlenku magne­zowego w sztucznym kamieniu jest szkodliwe. Skurcz na ogół nie jest niebezpieczny. Szybkość wiązania i twardnienia. Moment, w którym mieszanka spoiwa z wodą i ew. kruszywem zaczyna gęstnieć, nazywamy początkiem wiązania. Moment, w którym mieszanka zmienia się w ciało stałe, nazywamy końcem wiązania. Czas wiązania liczy się od momentu dodania wody do spoiwa. Po okresie wiązania na­stępuje twardnienie. Odporność tui agresję chemiczną. Im spoiwo zawiera mniej tlenku, tym bardziej od- porne na agresję chemiczną. Na przykład cement hutniczy jest bardziej odporny na agresję chemiczną od cementu portlandzkiego, a portlandzki od spoiw wapiennych.