Montaż budowli z prefabrykatów żelbetowych musi odbywać się na podstawie uprzed­nio opracowanego projektu technologii i organizacji montażu. Projekt taki stanowi integralną część dokumentacji organizacyjnej, przygotowywanej przez przedsiębior­stwa budowlane realizujące konkretne budowy. Obiekty o łatwej, powtarzalnej technologii montażu realizuje się na podstawie projektu o zawężonym zakresie, który nazywa się instrukcją montażową. Projekty technologii i organizacji montażu, ewentualnie instrukcje montażowe, muszą być dostarczone na budowę przed rozpoczęciem montażu określonego obiektu. Obowiązkiem kierownictwa budowy jest zapoznanie z tą dokumentacją, przed roz­poczęciem montażu, personelu technicznego oraz członków brygady montażowej wraz z operatorami. Ponadto powinien być ustalony odpowiedni system sygnalizacji czynności montażowych. Przeprowadzenie takiego przeszkolenia powinno być utrwa­lone zapisem w dzienniku budowy ze wskazaniem imion i nazwisk przeszkolonych osób. Projekt technologii i organizacji montażu powinien zawierać niżej podane składniki. Dane ogólne i charakterystyka obiektu. Dane ogólne wskazują podstawy opraco- wania projektu oraz podają przeprowadzone uzgodnienia (z inwestorem, biurem pro- jektów, wykonawcami). W charakterystyce obiektu przedstawia się jego wymiary wielkość, sposób fundamentowania, układ konstrukcyjny, konstrukcję złączy (po­łączeń prefabrykatów) i inne danccharakteryzujące obiekt w zakresie przyjętych roz­wiązań konstrukcyjnych i zagadnień montażowych. Charakterystyka warunków terenowych. Jest to szczególnie ważny składnik pro­jektu przy terenie o zróżnicowanej rzeźbie. W punkcie tym powinny być przedstawione: układ warstwicowy, warunki geologiczne, hydrologiczne i gruntowe oraz ewentualne, istniejące podziemne i nadziemne uzbrojenie terenu budowy (przewody rurowe, kable, przewody napowietrzne, drogi, ulice itd.). Zestawienie prefabrykatów. Sporządza się je w ujęciu tabelarycznym, uwzględnia­jąc podział na działki, kondygnacje, poziomy wbudowywania oraz przestrzegając chronologii wbudowywania poszczególnych rodzajów prefabrykatów. Przykładowy wzór zestawienia: Przy złożonym kształcie prefabrykatów umieszcza się w zestawieniach małe. aksono-metryczne ich rysunki z naniesionymi wymiarami. Przyjęta metoda i system montażu. Wynikają one z wymiarów i wielkości obiektu, a głównie: szerokości, wysokości, liczby naw lub traktów, sposobu podpiwniczenia, wielkości oraz ciężaru elementów i sposobów ich łączenia. O doborze systemu mon­tażu decyduje również rodzaj i ilość sprzętu montażowego będącego w dyspozycji wykonawcy. Dobór sprzętu montażowego. Dokonuje się go z uwzględnieniem stanu posiada­nia maszyn, odpowiednich do zmontowania określonego obiektu. Dobór sprzętu powinien być przeprowadzany z uwzględnieniem czynników ekonomicznych (tempo montażu, jego koszty). Sprzęt i urządzenia pomocnicze do montażu. W punkcie tym przedstawia się ze­stawienia określonych typów i liczby niezbędnych urządzeń oraz sprzętu. W przypad­kach konieczności zastosowania urządzeń nietypowych wymagane jest przedstawienie ich projektu wraz z obliczeniami przekrojów oraz rysunkami warsztatowymi. Ponadto wskazane być musi jakimi urządzeniami należy posługiwać się przy montażu poszcze­gólnych rodzajów elementów. Transport prefabrykatów. W punkcie tym podaje się skąd będą dowożone elemen­ty, jakimi jednostkami transportowymi i w jakiej pozycji. Nieraz zachodzi potrzeba zaprojektowania specjalnych wzmocnień lub zabezpieczeń przewożonych elementów; projekt powinien je przedstawić w postaci rysunków, odpowiednich do warsztatowego ich wykonania. Opis i plan placu montażu. Opis przedstawia procesy, jakie należy wykonać przed rozpoczęciem montażu, a więc wykonania dróg dojazdowych zewnętrznych i leżących w obrębie placu budowy, robót ziemnych i fundamentowych, zaopatrzenia w wodę i prąd elektryczny, pomiarów dotyczących montażu. Załącznikiem do opisu jest plan placu montażowego, zazwyczaj wykonywany w skali 1:200. na którym podaje się: obrys realizowanego obiektu, drogi, tory i pasma jezdne dla maszyn montażowych, place składowania oraz rozłożenie przedmontażowe prefabrykatów. Ponadto na planie placu montażowego oznacza się podział realizowanego obiektu na działki montażowe, kolejność wbudowywania prefabrykatów, kierunki przejazdów żurawi oraz kierunki dowozu elementów. Kolejność wbudowywania elementów. Jest ona ilustrowana rysunkami określają­cymi przyjętą kolejność wbudowywania prefabrykatów. Uzupełnia sieje odpowiednimi zestawieniami. Technologia montażu poszczególnych rodzajów elementów. W tej części pro­jektu określa się sposób pobierania, zawieszania na haku maszyny montażowej i wbu­dowywania każdego z rodzajów prefabrykatów. Wskazane ponadto być muszą spo­soby stężania montażowego oraz rektyfikacji wbudowywanych elementów. Organizacja brygad montażowych i ustalenie cykli montażu. W tym punkcie projektu ustala się skład ilościowy i kwalifikacje członków zespołów brygady bądź brygad montażowych oraz określa się ich zadania i obowiązki. Prawidłowa organizacja brygad w zasadniczym stopniu decyduje o tempie montażu, sprawnej i bezpiecznej pracy. Cykle montażu ustala się na podstawie obliczeń czasów montażu poszczególnych ro­dzajów prefabrykatów, wykorzystując wyniki dotychczasowych doświadczeń. Harmonogram montażu. Przedstawia on w postaci graficznej obliczone cykle montażu odpowiednio do przyjętych składów brygad montażowych oraz określonych systemów montażu. Na podstawie takich szczegółowych harmonogramów opracowuje się harmonogramy lub terminarze dostaw prefabrykatów. Warunki montażu oraz jego technologia w okresie zimowym. Przy przewidy­waniu realizacji w okresie zimowym projekt musi być uzupełniony wskazaniami tech­nologicznymi dla tego okresu. Przepisy bezpieczeństwa pracy. Wskazują one ogólne i szczegółowe zasady oraz warunki bezpiecznego montażu określonej konstrukcji w konkretnym, lokalnym ukła­dzie jego realizacji.