Szklarze powinni mieć wydzielone pomieszczenie możliwie w środku budynku, zaopa­trzone w stół do krajania szkła i szklenia, skrzynie na odpadki, regały do ustawiania szyb itp. Zaleca się w pierwszej kolejności szklić dachy, świetliki, następnie zewnętrzne ramy okienne (letnie), z wyjątkiem podwójnych skrzydeł okien zespolonych, które (letnie i zimowe) szkli się jednocześnie. W celu odciążenia wykwalifikowanych szklarzy roboty pomocnicze należy (przygotowanie ram do szklenia, dostarczanie szkła z ma­gazynu do miejsca pracy, ugniatanie kitu, przynoszenie i odnoszenie ram) powierzyć robotnikom przyuczonym. Natomiast dobór szkła, wykrawanie i obsadzanie szyb we wrębach ram, kitowanie itp. powinien wykonywać szklarz wykwalifikowany. Jeśli na budowie występuje duża ilość robót szklarskich jednakowych, wówczas ko­rzystniej jest zorganizować szklenie metodą potokową. W budynkach, gdzie występują ramy stałe, np. w świetlikach dachowych itp., najlepiej jest, gdy roboty szklarskie wykonuje brygada trzyosobowa: pierwszy szklarz układa podkład kitowy, drugi osadza szyby we wrębach ram i mocuje, trzeci zaś wypełnia wręby kitem. Wykrawanie i dostarczanie szyb do miejsca wprawiania należy powierzyć brygadzie składającej się z takiej liczby osób, aby mogła zapewnić ciągłość pracy in­nym- brygadom.